πανυπέραγνος

-ον, Μ

αυτός που υπερέχει όλων ως προς την αγνότητα («ἡ σεμνὴ καὶ πανυπέραγνος σου μήτηρ», Μηναί.).

επίρρ...

πανυπεράγνως Μ

με μεγάλη αγνότητα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + ὑπέραγνος «αγνότατος»].